"Millennium" Steig Larsson

Kiedy kończę czytać dobrą książkę czuję zwykle przyjemną satysfakcję. Dziś odłożyłam na półkę ostatni z  trzech tomów "Millennium" i zrobiło mi się również smutno. Tuż przed ukazaniem się w 2004 roku pierwszego tomu trylogii, jej autor Steig Larsson, zmarł nagle na zawał serca.  
Mikael Blomkvist i Lisbeth Salander nie poprowadzą już żadnego nowego dziennikarskiego śledztwa. Szkoda wielka.
To przedziwna para bohaterów: znany dziennikarz , wydawca czasopisma "Millennium"i dwudziestokilkuletnia , ubezwłasnowolniona podopieczna szwedzkiej machiny socjalnej, dysponująca wyjątkowymi umiejętnościami.
"Millenium" określane jest jako powieść kryminala lub kryminał polityczny. Jednak prócz wciągających śledztw dziennikarskich książki przekazują barwny i ciekawy obraz szwedzkiego społeczeństwa, opisują mechanizmy działalności przestępczej organizowanej na najwyższych szczeblach władzy.  Całość to dobra, rzetelna rozrywka mocno osadzona w politycznych realiach Szwecji.
Śledztwa dziennikarskie kończące się ujawnianiem wielkich afer, dające sławę dziennikarzom i mediom, nie zdarzają się często, ale mają moc obalania rządów. Po skończonej lekturze przychodzą poważne refleksje. Ile brudów, mafijnych powiązań, zbrodni i afer toczących się wokół nas czeka na prawdziwych, rzeczywistych Salandr i Blumkvista. 
Książki Larssona są świetną rozrywką ze zgrabnie napisaną fabułą uwieńczoną dobrym zakończeniem, które jakoś wcale nie napawa mnie otuchą. Dużo w tym literackiej bajki i trudno jest mi pozbyć się przykrego wrażenia, że w naszym ojczystym piekiełku, hipotetycznie realnie działający bohaterowie, nie dożyliby do połowy drugiego tomu;)
Tak, ale lektura świetna i ciekawa, polecam na mroźne wieczory.